De kiem voor de projecten van OHP wordt gelegd in het jaar 2000. Op een christelijk congres in Amsterdam komt Els Zwijnenberg in contact met een bevlogen christen uit Nepal, die in zijn eigen land druk bezig is om voor de allerarmsten iets te betekenen. Het jaar daarop brengt Els een bezoek aan Nepal. Ze is onder de indruk van wat ze ziet; er groeit een band tussen haar en het Nepalese echtpaar. Wat hen bindt is dat ze samen een nieuw perspectief willen bieden aan de allerarmsten.
Na terugkomst in Nederland probeert Els op bescheiden schaal een supportbasis op te bouwen om het werk in Nepal te ondersteunen. In 2001 wordt OHP Nederland geboren.
In de jaren die volgen groeit de vertrouwensband, en groeit het werk. Met regelmaat reist Els naar Nepal. Vanaf 2005 samen met haar man Gerard. Samen met het Nepalese echtpaar en een klein team bouwen ze aan verschillende projecten. In samenwerking met lokale kerken, start OHP het project ‘’Sponsor een schoolkind’’. Families die zo arm zijn dat ze zelfs hun kinderen niet naar school kunnen sturen, komen in aanmerking voor een sponsorship. Met een klein financieel steuntje in de rug kan het kind gewoon thuis blijven wonen en kan het toch naar school. Onze visie is dat het voor een kind het allerbeste is als het in zijn eigen vertrouwde omgeving opgroeit.
Behalve op kinderen richt OHP haar aandacht ook op ouderen. In samenwerking met lokale gemeenschappen zet OHP groepen op waarin kwetsbare en eenzame ouderen elkaar tot steun zijn. Daarnaast is een programma voor vaktrainingen en microkrediet ontwikkeld. De basisgedachte achter ieder project is dat OHP ernaar streeft dat de doelgroep uiteindelijk op eigen benen moet kunnen staan, en niet afhankelijk blijft van hulp. In 2006 wordt de stichting OHP Nederland opgericht.
In 2011 viert OHP Nederland haar 10-jarig jubileum. Het Nepalese echtpaar is voor deze gelegenheid naar Nederland gekomen. Een mooie en hartelijke ontmoeting met betrokkenen van het werk in Nepal. Een feest van dankbaarheid! Het jaar daarop besluiten Gerard en Els vanwege hun leeftijd het wat rustiger aan te doen, en trekken zich terug uit het dagelijks werk van de stichting. Ze blijven het werk dat hun hart heeft, met belangstelling volgen en dragen als ambassadeurs op de achtergrond, de visie en de missie van OHP uit.
Inmiddels zijn we meer dan tien jaar verder. In Nepal zelf is het werk gegroeid evenals het team (zie onder projecten). Lokale kerken nemen steeds meer verantwoordelijkheden over en beseffen dat diaconale betrokkenheid een wezenlijk onderdeel van gemeente-zijn is. Vanuit Nederland worden de projecten nog steeds ondersteund door gebed en financieel. (Zie ook de jaarverslagen).