Meneer Thapa is van kinds af aan opgegroeid in armoede. De kans om naar school te gaan heeft hij niet gehad. Daardoor heeft hij nooit een vak kunnen leren. Hij had een moeilijk leven en trouwde met een meisje uit zijn dorp in dezelfde positie. Om in hun eerste levensbehoeften te voorzien, verhuurden ze zichzelf als dagloner. Meneer Thapa is inmiddels 69, en hij en zijn vrouw zijn nu te oud voor het zware daglonerswerk. Omdat ze nooit kinderen hebben gekregen, valt de oude dag hen zwaar. Er bestaat in Nepal geen penioen of aow-regeling. Je bent op je eigen familie aangewezen en als je die niet hebt, dan heb je het extra zwaar. Toen ze te kampen kregen met ziekte, hadden ze geen geld om een arts te bezoeken. OHP heeft zich hun lot aangetrokken, en zorgt ervoor dat ze in elk geval iedere maand genoeg te eten hebben. Ze zijn uitgenodigd voor de ouderengroep van OHP die elke maand samenkomt om te zingen en te eten met elkaar. Van tijd tot tijd gaat een OHP-medewerker bij hen op bezoek. Meneer Thapa laat weten dat hij blij is met de steun van OHP. ,,Nu er mensen zijn die naar ons omkijken, hebben we nieuwe hoop in onze harten gekregen. We hebben vaak gedacht om op te geven, maar nu zijn we niet langer moe van ons leven. We hebben nieuwe vrienden’’.
